|
I be de Schacher Seppeli. im ganze Land bekannt.
Be früener s'flottischt Bürschtli gsi, jetzt bin i e Vagant,
Bi z'friede wenni z'Nacht im Stroh, am Tag mis Schnäpsli ha.
Und wem der Herrgott Gsundheit schänkt, s'isch alls was bruchsch,
ja, ja.
S'gat uf der Wält gar artig zue, i has scho mängisch gse.
Dass d'Lüt wäg däm verfluechte Gäld enand tüend schüli weh.
Wie schön chönt's doch hie unde si. Der Vogel ufem Baum
er singt chum lueg dies Ländli a, die Schwyz isch doch e Traum.
S'isch mänge hüt e riche Ma, doch morn isch s leider so,
er stirbt und muess sis liebi Gäld ja all's hie unde la.
Mer treit en ufe Chilehof grad näbe ärmste Ma.
E jede muess a s'glich Ort hie, s'isch sicher wahr, ja, ja.
Wie gleitig gat die Zit verbi, es Jährli und no eis.
Es dunkt eim, s'sett nid mögli si, bald bin i scho ne Greis.
Und chomm i de vor d'Himmelstür, u wott ich ine ga,
so rüefen i: Hei Peterus, der Schacher Sepp isch da.
Und chum i de vor d'Himmelstür. stat bereits de Petrus da
Er rüeft mer zue "Hei sali Sepp bisch du jetzt au scho da
Chum nume ine, chum und leg dis Himmelsgwändli a.
Die arme und verlass'ne Lüt müend's schön im Himmel ha.
|
